آقای معلم

برای خداوند فرقی ندارد که تو برایش نماز بخوانی یا نه !برایش روزه بگیری یا نه !فرقی ندارد چقدر برای عزیزانش ضجه زده باشی !اما اینها برای من و تو فرق می کند .و این فرق زمانی شروع شد که من و تو بر سر خدایمان جدل کردیم ،من گفتم من با ایمان ترم تو گفتی من!و فراموش کردیم که خدای هر دویمان یکی ست فقط راه اتصالمان به او فرق دارد.به راه های اتصالی یکدیگر به خدا دست نزنیم !اجازه بدهیم هر کس به گونه ی خودش به خدایش وصل شود نه به شیوه ما!خداوند عارف عاشق می خواهد نه مشتری بهشت . آقای معلم...

در زندگی یک روز هایی هستکه نمی‌دانی دقیقا چه می‌خواهی !نمی‌دانی چه مرگت است !فقط می‌دانی که خوب نیستی ..از همان خوب نیستم هایی کهبا یک احوال پرسی ساده لب وا نمی‌کند ...باید یک نفر بنشیند دست بگذارد روی شانه اتاز ته دل بگوید :چه مرگت است دیوانه جان ؟سِفت بغلش کنی و تمامِ خوب نبودن هایت از چشم هایت بزند بیرون ...مهم نیست چگونه دلت گرفتهیا چرا ..مهم همان آدمی ستکه باید خوب نبودنت را ببیند ...همانی که آغوششجان می‌دهد براییک خوب نبودنِ راحت ...خودمانیم !چقدر از این احوال پرسی های جانانهبه هم بدهکاریم .. آقای معلم...

تقدیم به فرشته ی زندگی ام:اگر به رفتن باشد که همه بلدند …همه می توانند طوری بروند که حتی سایه شان در زندگی کسی جا نماند!اما ماندن ، کار هر کسی نیست …آنهایی می مانند که پذیرفته اند عشق مثل دو روی یک سکه است که با هم بودن فقط روزهای خوشی نیست روزهای سخت هم دارد ،جر و بحث هم دارد ،اختلاف نظر هم هست …آنها که باور دارند عشق مثل دریاستو دریا همیشه آرام نیست آنها که از موج وطوفانش نمیترسند …اگردر زندگیتان کسی را دارید که در بدترین شرایط هم کنارتان می ماند خیال نکنید به شما نیاز دارداو برای ماندن آمده در منطقش عشق و کنار کشیدن با هم جور در نمی آید جا زدن برایش بی معنی ست!بعضی ها ، یا دستی را نمیگیرند یا برای همیشه می گیرند …این بعضی ها این بعضی های عاشق قابل ستایش اند …!پایدار بماند این بودنشان .....  آقای معلم...